Wanda Chotomska
1929-2017
była autorką ponad dwustu książek – wierszy i prozy, piosenek, audycji radiowych i utworów scenicznych. Wymyśliła najpopularniejsze postaci telewizyjnych Dobranocek – Jacka i Agatkę – sławny Order Uśmiechu, Dzień Taty i Dzień Dziadka. Jej imię noszą biblioteki, szkoły i przedszkola, a twórczość znają wszyscy, niezależnie od wieku. Opowiadanie Drzewo z czerwonym żaglem trafiło na międzynarodową Honorową Listę IBBY, pisane wierszem Dzieci pana Astronoma od lat są lekturą szkolną. I choć autorka najbardziej znana jest z poezji i pełnych poetyckiej magii opowiadań, napisała też kilka świetnych powieści z Pięciopsiaczkami i Kluczami do jelenia na czele. Piosenki do słów Wandy Chotomskiej śpiewały dzieci w znakomitym telewizyjnym teatrze piosenki dziecięcej "Wiolinek" (muzykę do nich komponował m.in. "Starszy Pan" Jerzy Wasowski), a trochę później – w cieszącym się wielką sławą i uznaniem harcerskim zespole tańca i śpiewu "Gawęda". W ostatnich latach Poetka tworzyła głównie dla poznańskich "Łejerów", ale też organizowała własne widowiska dla dzieci, na przykład ogromnie popularne Kabaret na jednej nodze czy Kabaret na kółkach – Chotomska i Spółka. Jej miłość do muzyki zaowocowała też takimi książkami, jak Muzyka pana Chopina i Muzyka pana Szymanowskiego.
Urodziła się w 1929 r. w Warszawie, a większość dzieciństwa spędziła w wozie meblowym z wielkim napisem reklamującym firmę przewozową: "B-cia Chotomscy" (czyli "Bracia Chotomscy"), ciągnionym przez konie – jej
pierwszych przyjaciół. Następnymi byli Cyganie, akrobaci, poeci. Chciała zostać aktorką, uczyła się muzyki, pracowała jako dziennikarka – ale zawsze i wszędzie była poetką. Przez kilka lat pisała razem z Mironem Białoszewskim – wiersze, scenki teatralno-kabaretowe – i pracowało się im tak dobrze, że tworzyli pod wspólnym pseudonimem: Wanda Miron. W hołdzie dla przyjaciela, co roku poetka współorganizowała w Warszawie jednodniowy festiwal poezji, teatru, muzyki i sztuk plastycznych "Mironalia". Do ostatnich chwil pisała, i podróżowała – osobiście lub za pośrednictwem komputera i ekranu – w Polsce i zagranicą, ciągle z nami rozmawiając, osobiście lub za pośrednictwem Swych książek. I do ostatnich chwil publikowała nowe zbiorki poetyckie (Bobry mówią dzień dobry), kolejne zapewne ukażą się wkrótce.
Odeszła od nas 2 sierpnia 2017 r., ale tylko ciałem. Słynne skrzydła Poetki poniosły Ją w inne światy, lecz wszystko, czym nas obdarowała, zostanie z nami na zawsze.
Zofia Beszczyńska