mieszka na wzgórzach niedaleko Pawii, gdzie rysuje owce – głównie czarne – i pisze zwariowane historie. Czasami, dla odmiany, robi zwariowane rysunki i pisze o owcach – głównie czarnych – ale prawdę mówiąc, to na jedno wychodzi. Za swoje pierwsze udane dzieło uważa karykaturę nauczyciela filozofii, natomiast jego wiekopomna powieść opowiada o śmiałym wynalazku – lodach pistacjowych. Musi ją tylko jeszcze napisać.

W 2011 roku otrzymał Nagrodę Andersena za całokształt twórczości.